شعر عاشق مدهوش از ستاره فرخی نژاد / باغی و صفایی و دو تا عاشق مدهوش

باغی و صفایی و دو تا عاشق مدهوش

بوسی و کناری و تنی تشنه ی آغوش

جامی و شرابی و به لب نغمه ی مستی

پیک است هوا میرود و زمزمه ی نوش

شعر بزم خیال از ستاره فرخی نژاد / چای است و دو فنجان...

چای است و دو فنجان و دهانم شده قندان

یک بزم ِ به یاد تو و آن چهره ی خندان

یک میز و دو بشقاب و دو لیوان ِ لبالب

هر شب به خیالم که شوی سرزده مهمان

هی رخت عوض میکنم و فکر، که باید

از در که بیایی بشوی عاشق و حیران

گیسوی پریشان و از این عشوه ی موزون

شعر ورای گناه از ستاره فرخی نژاد / پیشانیم بوسه گاهیست...

پیشانیم 
بوسه گاهیست
به تقدس عشق
ورای عریانی 
ورای گناه

چشمانم 
قبله گاهیست
در قداست نگاه

شعر بیمار و خراب از ستاره فرخی نژاد / قسمت این بود که بیمار...

قسمت این بود که بیمار و خرابت بشوم

بازی و ملعبه ی عهد شبابت بشوم

همه ام سوخت در این آتش بی مهری و نیز

خواستی تا که در این عشق کبابت بشوم

خورده صابون غمت بر تن این برکه ی دل

شسته ای دست از این کف که حبابت بشوم

شعر آتشنشان از ستاره فرخی نژاد / صبح شدو برخاستی...

صبح شدو برخاستی از بستر
چیدم بساط چای و صبحانه
بوی سنگکی به مشامت خورد
گفتی مادر, امید این خانه

گفتم ای نور چشمم پسرم
بی تو دنیام تیره و تار است
دلخوشم که بعد از پدرت