او غزل می خواهد و من هم سپیدی دلنشین
قافیه می چینم و او هم رها از قاف و سین
تا برایش دلبری ها می کنم در هر هجا
می برد با واژه هایی از سرم معیار دین
در شبانگاهی که از دیوان لبالب می شود
میزند آرایه ای در شور دل با واج شین
هر غزل رونق شود در محفل مهتابی و
شعر نیمایی شود مسند نشینی در زمین
از مراتع بهار
سرازیر میشوند
گله ها
چونان مهره های
سفید و سیاه
با کاکل های پرمنگناتی
و نشخواری دلپذیر
در آوای زنگوله ها
ادغام می کند
نسیان دیدگانی
شور شیرین میزند در لحظه هایم نام تو
آخرش باید بگردد این جهان در کام تو
میزنی با هر سرودن زخمه ها بر تار دل
تا ثریا میرود این نغمه ها از بام تو
اختران در آسمان چشمک پرانی میکنند
اخترم روی زمین سویی زده در شام تو
باب میکنم
ستاره را
به یمن بهاری پر بار
بر سفره ای
به شوق سبزینه گی
و می زدایمش
از تصویر مبهم زنی
مینشینم این بهاران را به راهت در غمی
نیست حتی یک خبر از سوی تو حتی کمی
خاطرات این حیاط خانه لبریز تو شد
رفته ای و مانده ام در بغض این بی همدمی
ای تو تالیف هزاران واژه ی شاعر پرست
رونمایی میکنی و شعر غوغا کرده است
انجمن با یک نگه تصنیف می سازد تو را
صد قلم در راه وصفت بی گمان باید شکست
عاشقی در ذهن خود تندیس می سازد ز تو
بهار
ادامه ی شاخه های ماست
از تداوم احساسی داغ
در برودت محض انجماد
تا
هبوطی
به جرم
از بخت من خانه خراب متواری
تقدیر به دل حکم که باید بسپاری
هی ناله و فریاد و دعایی که شوم عفو
جنبیدم و حاصل نشدو رفت قراری
او از منِ من ،تن به طلب بود و ولی من
دلداده ی تب کرده ی شبهای خماری
افسوس که بیهوده رقم خورد و چنین بست
شرطی که مرا باخت سر میز قماری
در دام هوس تشنه ی یک جرعه محبت
صیدم که گشودن نشود راه فراری
پس مانده ی یک عشق جنون خیز شرربار
از روز و شبم درد، در آورده دماری
وقتی که هوا هست و نفس تنگ ،عذاب است
فرقی چه کند سوز خزان یا که بهاری
شما می توانید این شعر را به صورت سند PDF دریافت نمایید.
دریافت
عنوان: شب های خماری
حجم: 337 کیلوبایت
توضیحات: شعر شب های خماری از ستاره فرخی نژاد
جهان اتاقم
در قطور پرده ای
خلاصه میشود
که اندوه شبانه
امشبی را با من ای ماه جهانم سر کن و
حلقه ای از نور خود بر گردن اختر کن و
تا به سویت اوج گیرم بال پروازی بده
با سخاوت پیکرم را جامه ای از پر کن و
اشتیاق بودنت جان میدهد در لحظه ها
اشک شادی را روان و دیده ام را تر کن و
بوی عطرت را بیفشان در هوای خانه ام
گوشه چشمی بر من و این خالی بستر کن و
شاعرم در وصف چشمت بیت بیتم محض تو
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
