دکلمه ی شعر باران از نگار هادی

دکلمه ی شعر باران از نگار هادی

باز باران میزند در کوچه های این حوالی

بوی نم از گیسوانم می کشد بیرون اهالی

باز می پیچد به گوش مردمان شهر، این زن

قهقهه سر داده در آغوش معشوق خیالی

ابر باران زا شدم از شوق اشکی در هوایت

شعر تردید / تردید سر به عصیان میگذارد

تردید
سر به عصیان میگذارد
و
در بیکران قلمرو اش
شکنجه می دهد
روح جا خوش کرده
 در لطافت ناپایدار عاطفه را

خوره ی بدبینی
هجوم درد می آورد
به نوباوه گی احساس
که هنوز
راه رفتن را
از پس در دل نشستن

شعر ویرانگری / آغاز میشود از سکانسی که....

آغاز میشود
از سکانسی که پلکها
آرام آرام پرده 
بالا میبرند،
روز

شعر حس مبهم / اکنون که دچار حس مبهم شده ام

اکنون که دچار حس مبهم شده ام

بر هر چه به غیر از تو مصمم شده ام

شعر روزگار / خدایا عاشقش کن تا بفهمد روزگارم را

خدایا عاشقش کن تا بفهمد روزگارم را

بفهمد اضطراب و گریه ی بی اختیارم را

همین آهم کفایت می کند یارب مقدر کن

برایش روزهای رنج و درد و انتظارم را

شعر عاشقانه ی بهار / بهار زیر پوست شهر....

بهار
زیر پوست شهر
ماهی قرمز میفروشد

و سخاوتمندانه 

شعر ولی نه / دل بند دلت بود و تو دربند، ولی نه

دل بند دلت بود و تو دربند، ولی نه

انگیزه ی یک عشق هدفمند، ولی نه

خندیدم و گفتم که شوی شاد از این مست

شاید که شوی خیره به لبخند، ولی نه

شعر عشق اهورایی / انگیزه ی یک عشق اهورایی من باش

انگیزه ی یک عشق اهورایی من باش

پیغمبر این میل صفورایی من باش

چون کعبه ی آمال شدی مُحرم رویت

منزلگه آرام سمیرایی من باش

شعر چشم انتظاری / امشب رها کن اصل خود ،عالی تباری را

بیا امشب رها کن اصل خود ،عالی تباری را

بغل کن این منِ سرشار ِ از بی بندوباری را

بخواهی تا ابد در حلقه ی دستان تو مستم

که تا با تو بسازم خاطرات ماندگاری را

شعر باور صبح از ستاره فرخی نژاد / بی حاصلی نصیب دشتهای فراق باد

بی حاصلی
نصیب دشتهای فراق باد

کاشته ام تو را
از بذرهای عاطفه
و چیده ام تو را
از انبوهی آفتابگون وطنم